نااریب

KYC ابزاری حیاتی برای جلوگیری از سوءاستفاده هایی مانند پولشویی به وسیله رمزارز است.

اگر تا به حال از یک صرافی ارز‌دیجیتال استفاده کرده‌اید یا یک NFT خریداری کرده‌اید، به احتمال زیاد مجبور بودید برای تأیید هویت خود، یک احراز هویت مشتری (KYC) انجام دهید. چک‌های KYC بخش مهمی از زیرساخت‌های سیستم مالی جهانی هستند و به کسب‌وکارهای ارزهای‌دیجیتال این امکان را می‌دهند که از مقررات ضد پولشویی (AML) پیروی کنند.

برای ایالت‌ها و قانون‌گذاران، الزامات KYC ابزاری حیاتی برای جلوگیری از سوءاستفاده رمزارز ها در مواردی مانند قاچاق انسان، پولشویی و تامین مالی تروریسم است.

با این حال، برای بسیاری از حامیان ارزهای‌دیجیتال، این ایده که نهادهای متمرکز بر تراکنش‌های کریپتو نظارت داشته باشند، در تضاد با اصول بنیادین این فضا است.

یک چیز واضح است: سیاست های KYC و AML بخشی از سیستم مالی جهانی هستند که به این زودی‌ها از بین نمی‌روند و صرافی های ارزهای‌دیجیتال نیز از این قاعده مستثنی نیستند.

KYC و AML چیست و چرا وجود دارند؟

روش‌های شناسایی و احراز هویت مشتری، فرآیندی چند مرحله‌ای است که برای جلوگیری از ایجاد و استفاده جعلی حساب کاربری طراحی شده است.

هدف KYC درک ماهیت فعالیت‌های مشتریان، واجد شرایط بودن منبع وجوه آن‌ها و ارزیابی خطرات پولشویی مرتبط با آن‌ها است.

سیاست‌های احراز هویت مشتری، در ایالات متحده برای اولین بار در دهه ۱۹۹۰ برای مبارزه با پولشویی معرفی شد. KYC می‌تواند از نیاز به نام و آدرس ایمیل، تا آدرس و شناسه عکس را شامل شود.

حامیان سیاست‌های KYC بر لزوم محافظت از مصرف‌کنندگان در برابر سرقت هویت و مبارزه با پولشویی و کلاهبرداری تاکید می‌کنند.

سیاست‌های ضد پولشویی (AML) بسیار قدیمی‌تر هستند و به قانون رازداری بانکی در سال ۱۹۷۰ بازمی‌گردند. سیاست‌های AML برای بازدارندگی و جلوگیری از استفاده مجرمان از خدمات بانک یا صرافی برای پول شویی طراحی شده‌اند.

هنگامی که وزارت خزانه‌داری ایالات متحده سرویس ترکیب کوین نقدی تورنادو را در آگوست ۲۰۲۲ به لیست تحریم های خود اضافه کرد، این آژانس به استفاده از آن در پولشویی و جرایم سایبری اشاره کرد.

قانون رازداری بانکی، کسب‌و‌کارها را ملزم می‌کند سوابق و گزارش‌هایی را ثبت کنند که سازمان‌های مجری قانون می‌توانند از آن ها برای شناسایی، کشف و پیگرد پولشویی توسط سازمان‌های جنایتکار، تروریست‌ها و افرادی که به دنبال اجتناب از پرداخت مالیات هستند، استفاده کنند.

سیاست های احراز هویت مشتری، در ایالات متحده تحت قانون میهن پرستی در سال ۲۰۰۱ اجباری شد. در اکتبر ۲۰۰۲، وزیر خزانه‌داری مقرراتی را نهایی کرد که KYC را برای همه بانک های ایالات متحده اجباری می‌کرد.

KYC و Cryptocurrency

مبادلات ارزهای‌دیجیتال بخش مهمی از اکوسیستم کریپتو هستند. مانند یک بانک یا بورس اوراق بهادار، اگرچه هنوز به طور کامل تنظیم نشده است، صرافی های مستقر در ایالات متحده مانند Coinbase، Binance.US، Gemini و Kraken از تأیید هویت برای مطابقت با مقررات KYC استفاده می‌کنند.

وب سایت صرافی می گوید: "به عنوان یک شرکت خدمات مالی تحت نظارت، کوین بیس موظف است کاربران را در پلتفرم شناسایی کند. طبق شرایط کاربر کوین بیس، ما از همه مشتریان می‌خواهیم هویت خود را برای ادامه استفاده از خدمات احراز کنند."

هر مشتری که در صرافی ایالات متحده ثبت نام می‌کند باید اطلاعات اولیه را برای شروع ارائه دهد. این اطلاعات معمولاً نام، آدرس ایمیل و تاریخ تولد است. برای استفاده کامل از صرافی به عنوان مثال، برای خرید، فروش یا تجارت بیش از یک مقدار رمزارز، مشتری باید اطلاعات بیشتری از جمله اسکن چهره را ارائه دهد.

در حالی که اهداف KYC و AML ممکن است محافظت از مصرف‌کنندگان و سیستم مالی باشد، بسیاری از حامیان حریم خصوصی و کریپتو، سیاست‌های احراز هویت مشتری (KYC) را به عنوان تجاوز به حریم خصوصی می‌دانند.

مسئله دیگر زمانی است که یک شرکت کریپتو برای محافظت از ورشکستگی پرونده تشکیل می‌دهد و اسناد آن به عنوان پرونده دادگاه عمومی می‌شود.

زمانی که پلتفرم وام‌دهی کریپتو سلسیوس برای ورشکستگی در ۱۱ جولای ۲۰۲۲ ثبت نام کرد، اطلاعات کاربری و حساب آن به مقامات دادگاه ورشکستگی داده شد. زمانی که این داده‌ها به صورت عمومی منتشر شد، مردم می‌توانستند هویت افراد را به فعالیت‌هایشان مرتبط کنند.حتی  یک وب‌سایت به نام «Celsius Networth» به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا نام‌ها را در نوار جستجو وارد کنند و ببینند که در بلورد برتر بزرگ‌ترین بازنده‌های Celsius debacle در کجا قرار دارند.

KYC و Web۳

برای بسیاری، تهدید داکسینگ، فاش‌کردن هویت و مکان یک فرد، یک نگرانی واقعی است. برخی نسخه جدیدتر و سازگارتر با Web۳ از KYC را پیشنهاد کرده‌اند که بر اساس شهرت همراه با فرآیند احراز هویت محدود است.

Civic مستقر در سانفرانسیسکو که در سال ۲۰۱۵ راه‌اندازی شد، بر هویت آنلاین در بستر Web۳ متمرکز شده است و راه‌حل‌های شرکتی و مصرف‌کننده را ارائه می‌دهد.

JP Bedoya، مدیر ارشد محصول در Civic، به Decrypt گفت: تأیید منحصر به فرد بودن بخشی از مجموعه، محصولاتی است که ما برای شرکت‌ها داریم و Civic Pass نامیده می‌شود.

همراه با Civic Pass، این شرکت همچنین Civic.me را منتشر کرده است، پلتفرمی که به کاربران امکان می دهد هویت آنلاین، NFT، آدرس ولت و شهرت خود را از یک مکان در بلاک‌چین مدیریت کنند.

پروژه‌های دیگری که به دنبال ارائه خدمات Web۳ KYC هستند عبارتند از Polygon with Polygon ID ، Astra Protocol و Parallel Markets که هدف هر یک از آن‌ها ارائه یک فرآیند شناسایی مشتری و انطباق یکپارچه است.

KYC همچنان یک موضوع حساس باقی می‌ماند، به خصوص در صنعتی که بر اساس اصول اولیه حریم خصوصی و معاملات بدون مجوز بنا شده است. با توجه به این‌که دولت‌ها به طور فزاینده‌ای به فعالیت‌های کریپتو و وب ۳ علاقه‌مند می‌شوند و سیستم مالی قدیمی هر چه بیشتر با فضای کریپتو یکپارچه می‌شود؛ KYC پابرجا می‌ماند و حداقل توسعه‌دهندگان می‌توانند آن را تا حد امکان بدون خطر بسازند.

برچسب ها   #آموزشی #اخبار کریپتو

منبع:   naorib.ir 0   0